Mutyzm wybiórczy jest zaburzeniem lękowym, jest pewnego rodzaju fobią. Lęk sprawia, że dziecko/uczeń nie jest w stanie swobodnie rozmawiać w strefie dyskomfortu psychicznego np. w przedszkolu, szkole, ale mówi w strefie komfortu psychicznego np. w domu z najbliższą rodziną. Każda osoba z MW ma inny poziom lęku, inny zakres niemówienia i inne objawy współtowarzyszące, ale każda osoba z MW cierpi, gdyż chciałaby rozmawiać wszędzie i z każdym, chciałaby wszędzie śmiać się i swobodnie poruszać, ale nie może z powodu lęku. Mówi się, że średnio w jednej placówce (przedszkolu/szkole) na sto dzieci jest jedno dziecko z MW jednak wiadomo, że wielkości te są niedoszacowane, dzieci z MW jest znacznie więcej. Dzieci z MW, są takimi samymi dziećmi jak wszystkie inne, mogą być bardzo zdolne i mniej zdolne. Pochodzą z różnych rodzin, tych zamożnych i mniej zamożnych.
Na co należy zwrócić szczególną uwagę, czyli co może nas niepokoić:
- konsekwentny brak mowy w pewnych sytuacjach
- trudności z kontaktem wzrokowym z rozmówcą
- smutny wyraz twarzy, brak wyraźnych reakcji emocjonalnych na twarzy
- sztywność ruchów
- niechęć do zmian
- nadwrażliwość na hałas, tłum.
Dzieci z mutyzmem wybiórczym (MW) są wśród nas. Jedna osoba, która ma wiedzę na temat mutyzmu wybiórczego może zmienić życie dużej ilości ludzi, którzy cierpią w milczeniu.
Jeśli uważasz, że możesz znać kogoś z MW, nie zmuszaj go do mówienia, nie przekupuj, bądź miły, wspieraj, akceptuj i nie wyśmiewaj.
Osobom z mutyzmem wybiórczym, tak jak z innymi zaburzeniami lękowymi można skutecznie pomóc, im wcześniej tym lepiej.
Każde dziecko z MW potrzebuje KOCHAJĄCYCH RODZICÓW, miłych i wyrozumiałych nauczycieli i właściwej terapii.
Już wkrótce zostaną zamieszczone szczegóły dotyczące pierwszego w tym roku szkolnym spotkania „Grupy wsparcia dla nauczycieli, specjalistów i rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym”.
Opracowała: mgr Maria Bystrzanowska – logopeda, specjalista WWRDz
